zondag 13 maart 2011

Waarover ga je bloggen?

Begrijpelijk dat deze vraag gesteld wordt, maar ik zou het antwoord liever open laten. Mijmeringen, verlengstuk van wat er zoal tijdens de lunch, in correspondenties, of teken-schilderlessen ter sprake komt. Reacties op gestelde vragen, zaken die op mijn pad komen. Geen vooraf bepaald thema. En, mijzelf kennende, waarschijnlijk ook geen gepeperde meningen over het wereldgebeuren noch al te persoonlijke ontboezemingen. Daar ben ik veel te gereserveerd voor.

Werk- en interessegebieden liggen natuurlijk wel enigszins vast, evenals de bijbehorende contacten. Kunst, marketing, social media, geestelijke gezondheid. Enigszins, want het is uiteraard altijd een momentopname. Het lijkt mij een vrij universeel principe dat werk, interesses en omgeving een dynamisch geheel zijn vol wederzijdse beïnvloeding. Er is een tijd geweest dat ik alleen kunstenaars kende. Social media bestaan pas veertien jaar. Ooit speelden wij allemaal in de zandbak.

Een brede belangstelling heeft voor- maar ook twee belangrijke nadelen. 1. Je kunt nooit op alle gebieden echt specialist worden. 2. Wat voor een aantal van je contacten misschien interessant is is dat voor anderen vast helemaal niet. Maar dat probleem kent iedereen denk ik wel? Ik vertrouw er maar op dat dit zich op de één of andere manier vanzelf regelt.

Het is zoals het is. Zo heeft het zich ontwikkeld. Mijn studiekeuzes waren achteraf bezien niet de slimste. Franse Taal- en Letterkunde en Kunstacademie. Qua banenmarkt zijn er betere opties denkbaar. Het is echter wel een rijkdom om je passie te hebben kunnen volgen en soms blijkt het goede bagage voor learning-on-the-job in een snel veranderende wereld.

Elk instrument heeft een eigen kleur. Cello, viool, trompet, saxofoon, etc. klinken anders. Ongeacht wie er op speelt of wat. Hout, koper, blazen of snaren klinken anders. Intrinsieke toonzetting en bereik, bepaald door materiaal, buislengte, klankkast, etc. Iets dergelijks geldt ook voor online platforms. Naast alle ongeschreven wetten en persoonlijke keuzes zijn er ook wetmatigheden die voortkomen uit de basisgegevens. Bijvoorbeeld dat iedereen het kan lezen (en al of niet reageren) en dat je er eindeloos aan kan sleutelen maakt een blog (voor mij althans) anders dan andere omgevingen.

Omvang en frequentie zijn ook bepalend. Niet te lang, niet te kort, niet te vaak, niet te weinig. Zo heeft elk medium zijn eigen wetmatigheden, en hangen vorm en inhoud altijd samen. Verder heeft iedereen zoiets als een eigen intonatie, handschrift, stijl, denk- en handelswijze. Misschien is dit nog wel het meest bepalend? Hoe ervaar jij de omgeving van je blog? Voor mij is het de sfeer van een studeerkamer, schrijfkamer, een plek waar je in alle rust overwegingen uiteen kan zetten, uiteenzettingen kunt overwegen. Waar de tijd even stil staat.

1 opmerking:

  1. Martin,

    Een blog waar ik over na moet denken, en dat gebeurt niet zo vaak!
    Op je laatste alinea kan ik wel reageren: als ik een blog schrijf, kan dat gewoon op papier in een keer gebeuren als ik een film zit te kijken, en ik schrijf en volg de film ook nog, dit gebeurt ook achter de pc, want in de kamer met zicht op tv, hond die ook aandacht vraag of de schrijfkat, alles tegelijk. Maar dat herken ik ook wel van vroeger met huiswerk maken. Maar ja, ben een vrouw, en ik weet niet of dat wetenschappelijk is bewezen:'vrouwen kunnen meer dingen tegelijkertijd'! Of is dit nu wel heel arrogant....
    Toch staat voor mij de tijd stil als ik een blog schrijf.
    Vaif

    BeantwoordenVerwijderen