Me newbee

Een jaar geleden ben ik gaan twitteren. Voor een projectje. Wist er helemaal niets van. Leek me een mooie manier om te brainstormen. Wist ik veel. Dacht dat als je een vraag de wereld in slingerde dat er dan honderden antwoorden zouden komen. Achteraf bezien nogal naïef. Wel interessant om te zien hoe je een nieuw domein altijd betreedt met veronderstellingen, gebaseerd op een dubieus mengsel van wat je al kent, weet, wensen, verlangens, fantasieën en wat je er zoal over hebt gehoord.

Mijn eigen naam gebruiken leek mij geen optie, niet comfortabel. Ik wilde wat gaan experimenteren. Anoniem leek mij prettiger. Dus op zoek naar een nickname. Ik weet niet meer wat ik allemaal geprobeerd heb, maar alles was al bezet. Alleen @hiernu werd groen. Vond ik wel een mooie naam en passen bij het medium, dus dat werd het. Pas later realiseerde ik mij dat dit in het Frans "gisteren naakt" betekent. Fransen kom ik op Twitter nog steeds niet tegen. Misschien hierom?

Er kwamen vragen: wie ben je in het echt? Wie zit er achter deze account? Omdat ik graag contact leg binnen de kunst, marketing en ggz dus toch maar naam en functie aan bio toegevoegd. Nickname en ava zijn wel @hiernu gebleven. Korter dan Martin Fraterman, makkelijker te onthouden. En een plaatje dat (zeker op de kleine telefoonschermpjes) hopelijk een beetje opvalt. Voor wie wil is er nadere informatie binnen een klik.

Als er iets in mijn hoofd zit plaatst ik een tweet. Soms komt daar reactie op. Soms ontstaan er mini-gesprekjes. Als ik iets leuk, interessant, delenswaardig vind klik ik op "retweet". Wat ik niet verwacht had is: Twitter is 90% lezen, 9% retweeten, 1% posten. Als je een paar honderd interessante mensen volgt komt er per dag al meer informatie voorbij dan je met je allergrootste nieuwsgierigheid bij elkaar kan googlen.

En er is "tweepcare". Mensen helpen elkaar graag. Onvoorstelbaar dat dat kan, met berichtjes van 140 tekens, maar je leert elkaar kennen, leeft met elkaar mee. Het is leuk om elkaar te helpen. Vaak met informatie maar als het nodig is soms ook met een vriendschappelijk steuntje in de rug.

En er is hoon, spot, scepsis, kritiek van buitenstaanders. Jammer. Nieuwsgierigheid, de drang tot onderzoeken, experimenteren, communiceren, begrijpen, innoveren, spelen, leren, heeft ons gebracht van vuistbijl tot mobieltje. Helaas is er geen stap gezet zonder weerstand. Soit. Ook dit zal wel een functie hebben. Uiteindelijk geeft evolutionair voordeel altijd de doorslag.

Mijn persoonlijke ontwikkeling is afgelopen jaar gegaan van voorzichtig anoniem experimenteren naar met naam, toenaam en foto aanwezig zijn op een groeiend aantal platforms: LinkedIn, Facebook, Hyves, en Yammer. Sites waarvan ik altijd dacht dat ze mij niets te bieden hadden. En ik ben het leuk gaan vinden. Door alles wat ik onderweg heb gelezen, gezien en meegemaakt ben ik gaandeweg overtuigd geraakt van het zakelijk en persoonlijk belang van dit grote online-communicatie-gebeuren. Tot en met deze blog.

Me newbee, ik ben een beginner. Inmiddels een beetje vertrouwd met Twitter, maar nog niet met de rest. Mensen vragen mij waarover ik ga bloggen? Moeilijke vraag. Zou het voorlopig liever open laten. Moet mijn draai nog zien te vinden. Kan nog niet ver vooruit kijken. Je kan misschien beter vragen: waarover gaat je volgende blogje? Zie het voorlopig maar als reisverslag. Met onbekende bestemming. Interesses, werkgebieden, (on)mogelijkheden, netwerk en persoonlijke toonzetting liggen natuurlijk wel enigszins vast. Waarover later meer.