zondag 27 maart 2011

Hoe werkt de wetenschap? 001 Vraagstelling

Wat is wetenschap? Vermetele vraag, maar ik zou daar graag meer over willen weten. De kunstjes, handigheidjes, praktijk, geschiedenis, tradities, etc. Hoe werkt het wetenschappelijk bedrijf? Hoe werkt de kennisindustrie? Maar vooral de kern van de zaak: wat IS wetenschap? Wat is het niet? Wat doet het wel? Wat doet het niet? Wat maakt een uitspraak, redenering, betoog, publicatie, onderzoek, wetenschappelijk solide? Hoe groeit het wetenschappelijk bouwwerk? Hoe past het zich aan aan nieuwe inzichten? Welke inzichten zijn welkom, welke niet? Is er een vlijmscherpe scheidslijn of is deze diffuus?

Stel, wij stellen een groot aantal mensen de volgende vraag:

Albert Einstein is een:
A. Heel groot geleerde
B. Groot geleerde
C. Gemiddeld geleerde
D. Klein geleerde
E. Prutser

Vermoedelijk zullen de meeste mensen, ikzelf incluis, kiezen voor antwoord A: "Een heel groot geleerde"? Maar hoe weten wij dat? Wie van ons kan dit beoordelen? Wie heeft de Algemene Relativiteitstheorie überhaupt gelezen? Ik ooit, echt waar, 30 pagina's, werkelijk geen letter van begrepen. Lijkt mij overigens geen valide criterium. Er zijn wel een paar mensen die het wel begrijpen. Als zij zeggen dat het geniaal is nemen wij dat graag van hen aan. Ieder zijn vakgebied.

Wetenschap is pas wetenschap als wetenschappers zeggen dat het wetenschap is. Ik denk dat wij daar rustig op kunnen vertrouwen. Er is zeer strenge onderlinge controle, er zijn duidelijke criteria. Maar welke zijn dit? Wat is de checklist? Meer dan ooit is informatie voor iedereen toegankelijk. Des te belangrijker om kaf van koren te kunnen scheiden? Het aantal vakgebieden blijft groeien. Kennislogistiek wordt steeds fijnmaziger. Zijn wij straks allemaal specialist op een onderwerp waar verder niemand iets van begrijpt?

Hoe werkt de wetenschap? Vanwaar deze vraag? Nieuwsgierigheid. Door mijn dagelijks werk en Internet kom ik steeds vaker in aanraking met publicaties, lezingen, discussies, e.d., die ik soms kan volgen, soms een beetje, soms helemaal niet. Ik geef het eerlijk toe: zelf zou ik geen logisch betoog op kunnen bouwen. Met kunst en poëzie heb ik wat dit betreft helaas op het verkeerde paard gewed. Spijtoptant? Voortschrijdend inzicht? Hoe dan ook, het lijkt mij nu waardevol om kennis op waarde te kunnen taxeren.

Als ik opnieuw zou kunnen beginnen zou ik graag professor worden. Heeft wellicht te maken met hoe ik nu denk dat de wereld in elkaar zit? Tijdens mijn studietijd moest en zou ik naar de Kunstacademie, en dat is ook gebeurd. Veel van geleerd, maar niet logisch denken. Zou daar nog iets aan te doen zijn? Eerste reactie van mensen om mij heen: dan moet je naar de Universiteit. Helaas ontbreekt de tijd hiervoor, en het lijkt mij ook een beetje aan de late kant. Bovendien bestaat bij mijn weten de juiste studierichting nog niet. Ik zou namelijk het liefst Professor In Alles willen worden.

Zoals u ziet, aan fantasie geen gebrek. Dat is dan weer het voordeel. Maakt u zich echter geen zorgen: ik ben mij hier volledig van bewust. Graag citeer ik Salvador Dali, die bij voorkeur over zichzelf in de derde persoon sprak: "Het verschil tussen Dali en een gek is dat Dali niet gek is". Verder is er overigens geen overeenkomst.

Vragen staat vrij. Het is toch goed om vragen te stellen? Zo heb ik het althans geleerd. Het sturend mechanisme achter onze waarneming: RAS, Reticular Activating System. Als je een auto of huis zoekt zie je opeens overal auto's of huizen te koop. Hoe wetenschappelijk dit is kan ik niet beoordelen, maar wie kent dit principe niet?

Zou ik logisch kunnen leren denken? Zou ik wetenschappelijk kunnen leren redeneren? Zonder universitaire studie? Omringd door wetenschappers lijken de omstandigheden mij aardig ideaal. Wat doen, wat laten? Hoe ver kan je komen met Google "and a little help from my friends"?

Begrijpelijk wie zegt: schoenmaker, hou je bij je leest. Ter info: dit IS mijn leest. Sowieso het onbevangen vragen stellen. Maar ook de omgeving. Nu tien jaar werkzaam bij een wetenschappelijk instituut, weliswaar in een ondersteunende functie, lijkt mij dat elke centimeter inzicht in deze vraag mijn dagelijks werk ten goede zou kunnen komen?

zondag 20 maart 2011

De ene tweet is de andere niet

Ik was niet van plan mijzelf op te werpen als tipgever. Onderstaande wilde ik echter op een rijtje zetten voor een kennis die net begonnen is met Twitter. Gesneden koek voor ervaren gebruikers, maar voor nieuwkomers is het vaak allemaal abacadabra. In plaats van een email zet ik het maar even in een blogje, dan heeft een ander er misschien ook nog iets aan.

Gewone tweet 140 tekens. Inhoud mag je zelf bepalen. Van heel zakelijk tot heel privé. Er is geen recept. Iedereen zal met zichzelf en omgeving een eigen draai moeten zien te vinden. Spam wordt niet op prijs gesteld.

Lange tweet Als je een keer écht niet genoeg hebt aan 140 tekens kan je bijvoorbeeld twitlonger gebruiken.

Foto Een foto (met bijschrift) kan je plaatsen met bijvoorbeeld twitpic. Toont ook het aantal views.

Hashtag Een #hekje werkt als zoekterm. Klik je erop dan zie je alle tweets met #hekje. (Ook van mensen die je niet volgt.) Werkt goed bij actualiteiten, congressen, TV-programma's, etc. Een handige nederlandse hashtag is #durftevragen of #dtv. Hiermee bereikt je vraag veel meer mensen dan alleen je eigen volgers. Ook worden #hashtags wel gebruikt om een emotie of bijgedachte uit te drukken, bv #hebikweer, #huishoudtweet, #stopdetijd, #fail, etc.

Verwijstweet Je kan naar alles op internet verwijzen. Omdat je maar 140 tekens hebt is het handig om een URL-shortener te gebruken, bijvoorbeeld bit.ly. Toont ook statistieken.

Gewone RT Als je op "Retweet" klikt wordt een bericht ongewijzigd doorgestuurd naar jouw volgers.

Bewerkte RT Soms wil je een bericht wel doorsturen, maar er iets aan toevoegen of weghalen. Copy, paste, "RT @" toevoegen. Wel oorspronkelijke bericht zoveel mogelijk intact laten!

Via Soms wil je een verwijzing doorsturen, maar er helemaal je eigen tekst bij zetten. Het is altijd netjes om de bron te vermelden, bv [via @hiernu]

Mention Als je ergens in een tweet iemands naam vermeldt, bv @hiernu ziet diegene het bericht in zijn "mentions". Dus ook als hij/zij jou niet volgt! Als je wilt dat ook al je volgers het bericht zien gebruik je een mention. Anders beter een reply.

Reply @hiernu Als je op "reply" klikt, of een tweet met iemands naam begint verschijnt deze alleen in diens timeline en bij jullie gemeenschappelijke volgers. Een reply is dus iets discreter dan een mention. Wel is het bericht voor iedereen te zien die naar jouw timeline gaat.

CC Je kan meerdere mentions in een tweet zetten, bv @Jan @Piet @Kees. Als een bericht echter vooral bedoeld is voor Jan, maar je wilt ook dat Piet het ziet kan je doen: @Jan cc @Piet.

DM Als je denkt dat een openbaar bericht om zakelijke of persoonlijke redenen voor jou of voor de ander niet wenselijk is kan je beter een Direct Message sturen. Dat kan alleen als iemand jou volgt. En maar één persoon per bericht.

AutoDM Veel accounts sturen automatisch een Direct Message als je ze gaat volgen. Geen aanrader. Als je iemand welkom wilt heten kan je beter een persoonlijk bericht sturen.

Vrienden aanbevelen
#FF Follow Friday
#IAFN ➔ Am Following Now

Berichten (selectief) doorsturen
#IN of #LI Doorsturen naar LinkedIn
#FB Doorsturen naar Facebook
#YAM Doorsturen naar Yammer

Sommige accounts sturen elk bericht automatisch door. Geen aanrader. Elke omgeving heeft zijn eigen dynamiek, deelnemers, ongeschreven regels. Je kan beter per bericht kiezen wat je waar plaatst en eventueel doorstuurt.

Zoeken
search.twitter.com

PS: Nog een handigheidje: als je naar een specifieke tweet wilt verwijzen klik je op de tijdsaanduiding die er onder staat. In adresregel verschijnt URL, bijvoorbeeld: http://twitter.com/hiernu/status/49427532667305984

zondag 13 maart 2011

Waarover ga je bloggen?

Begrijpelijk dat deze vraag gesteld wordt, maar ik zou het antwoord liever open laten. Mijmeringen, verlengstuk van wat er zoal tijdens de lunch, in correspondenties, of teken-schilderlessen ter sprake komt. Reacties op gestelde vragen, zaken die op mijn pad komen. Geen vooraf bepaald thema. En, mijzelf kennende, waarschijnlijk ook geen gepeperde meningen over het wereldgebeuren noch al te persoonlijke ontboezemingen. Daar ben ik veel te gereserveerd voor.

Werk- en interessegebieden liggen natuurlijk wel enigszins vast, evenals de bijbehorende contacten. Kunst, marketing, social media, geestelijke gezondheid. Enigszins, want het is uiteraard altijd een momentopname. Het lijkt mij een vrij universeel principe dat werk, interesses en omgeving een dynamisch geheel zijn vol wederzijdse beïnvloeding. Er is een tijd geweest dat ik alleen kunstenaars kende. Social media bestaan pas veertien jaar. Ooit speelden wij allemaal in de zandbak.

Een brede belangstelling heeft voor- maar ook twee belangrijke nadelen. 1. Je kunt nooit op alle gebieden echt specialist worden. 2. Wat voor een aantal van je contacten misschien interessant is is dat voor anderen vast helemaal niet. Maar dat probleem kent iedereen denk ik wel? Ik vertrouw er maar op dat dit zich op de één of andere manier vanzelf regelt.

Het is zoals het is. Zo heeft het zich ontwikkeld. Mijn studiekeuzes waren achteraf bezien niet de slimste. Franse Taal- en Letterkunde en Kunstacademie. Qua banenmarkt zijn er betere opties denkbaar. Het is echter wel een rijkdom om je passie te hebben kunnen volgen en soms blijkt het goede bagage voor learning-on-the-job in een snel veranderende wereld.

Elk instrument heeft een eigen kleur. Cello, viool, trompet, saxofoon, etc. klinken anders. Ongeacht wie er op speelt of wat. Hout, koper, blazen of snaren klinken anders. Intrinsieke toonzetting en bereik, bepaald door materiaal, buislengte, klankkast, etc. Iets dergelijks geldt ook voor online platforms. Naast alle ongeschreven wetten en persoonlijke keuzes zijn er ook wetmatigheden die voortkomen uit de basisgegevens. Bijvoorbeeld dat iedereen het kan lezen (en al of niet reageren) en dat je er eindeloos aan kan sleutelen maakt een blog (voor mij althans) anders dan andere omgevingen.

Omvang en frequentie zijn ook bepalend. Niet te lang, niet te kort, niet te vaak, niet te weinig. Zo heeft elk medium zijn eigen wetmatigheden, en hangen vorm en inhoud altijd samen. Verder heeft iedereen zoiets als een eigen intonatie, handschrift, stijl, denk- en handelswijze. Misschien is dit nog wel het meest bepalend? Hoe ervaar jij de omgeving van je blog? Voor mij is het de sfeer van een studeerkamer, schrijfkamer, een plek waar je in alle rust overwegingen uiteen kan zetten, uiteenzettingen kunt overwegen. Waar de tijd even stil staat.

zondag 6 maart 2011

Online landschap en architectuur

50 jaar geleden bestond het nog helemaal niet. Nu is het niet meer weg te denken. We wandelen er allemaal zoveel komma zoveel uur per dag. Het raakt alle gebieden van ons leven, van heel zakelijk tot heel privé. Er was altijd al de "gewone" realiteit van eten, drinken, slapen, beschutting, werk en gezelschap. Daar volstrekt mee verweven is binnen enkele decennia een explosief evoluerend online landschap ontstaan.

De exponentiële groei ontstaat vanuit allerlei technische aspecten: hardware, rekenkracht, aantal Internet-aansluitingen, mobiele groei, prijs/kwaliteit, software, apps, mashups, etc., maar uiteindelijk natuurlijk vooral door de gebruikers, mensen die het belang en mogelijkheden inzien, enthousiast omarmen, en soms mede ontwikkelen.

Wij weten dat het snel gaat, maar het gaat zelfs sneller dan wij ons realiseren. Dit merkte ik door een grappig onderzoekje, namelijk mensen om mij heen vragen wanneer het eerste filmpje op Youtube is geplaatst en het eerste berichtje op Twitter. Verbluffende uitslag: men schat dit ruim twee keer te lang in.

De termen "Cyberspace" en "Digitale Snelweg", ooit hip, komen nu ouderwets en inadequaat over. Ze dekken de lading niet meer, houden geen rekening met de indertijd onvoorziene ontwikkeling: Internet is sociaal en persoonlijk geworden. Was je vroeger een hele pief met een website, inmiddels gaat het veel meer om webpresence, relaties, dialoog, het gesprek, de menselijke maat. Klanten blijken mensen te zijn. Wij ontmoeten elkaar in een landschap vol gebouwen. Hopelijk bruikbare beeldspraak.

Online activiteit en relaties zijn zowel voor persoon als bedrijf niet meer weg te denken. Wat en hoe communiceer je via welk medium? Wat deel je via website, nieuwsbrief, Twitter, LinkedIn, Yammer, Facebook, Hyves, Slideshare, Prezi, Youtube, etc.? Waar reageer je wel op, waarop niet? Wanneer kies je voor een open of gesloten groep? Wanneer voor een direct message? Wanneer telefoon? Wanneer SMS? Wanneer is  een email handiger? En wel of niet (B)CC?  En hoe verhoudt zich dit met je "gewone" leven?

Zowel bedrijven als personen zijn hier elke dag mee bezig. Dit wel, dit niet, dit hier, dit daar, dit zus, dit zo. Fascinerend. Wij zijn het met z'n allen aan het uitvinden. De ontwikkelingen gaan te snel om in opleidingen bij te kunnen houden. Wie afstudeert loopt al weer hopeloos achter. De praktijk is ons laboratorium en leermeester geworden, creativiteit een steeds belangrijker factor. Om over het merkwaardige begrip singulariteit nog maar niet te spreken.

Een aspect dat mij momenteel belangrijk lijkt is kruisverwijzing, het onderling verwijzen vanuit de verschillende platforms. Overtuigd van het belang hiervan ben ik daar ook over na gaan denken voor mijn persoonlijke online architectuur. Deze ziet er nu zo uit:

Sobere, minimale vormgeving, waar mogelijk aan elkaar aangepast. Website, Blog en Twitter hetzelfde kleurenschema en lettertype. Dit is de huidige (flexibele, dynamische) situatie. Over een paar jaar zal het er vast anders uit zien.

Eerste filmpje Youtube

Eerste bericht Twitter

BBC Documentaire: The Computer Programme 1982 (4 uur)

Singulariteit